Potykam się o szczęście (książka)

Podstawowe pomysły

Główną ideą tej książki jest to, że ludzie jako całość mają kiepską wizję przyszłości, aw szczególności, co sprawi, że będą szczęśliwi. Wyobraźnia jako narzędzie foresightu zostaje pokonana w trzech kierunkach  ^[3]  :

• Wyobraźnia działa zbyt szybko, niedostrzegalnie i skutecznie, więc ludzie odnoszą się do wyników swoich działań nie są wystarczająco krytyczni. Ma tendencję do niezauważalnego uzupełniania braków i brakujących szczegółów. Ludzie nie biorą pod uwagę możliwych istotnych konsekwencji, ponieważ po prostu nikt nie jest w stanie wyobrazić sobie wszystkich możliwości i konsekwencji wydarzenia.
• Wyobraźnia ma tendencję do projekcji teraźniejszości w przyszłość, tak że wyobrażona przyszłość często wygląda tak bardzo jak prawdziwa teraźniejszość.
• Trudniej jest przewidzieć przyszłość, przewidzieć, jak zareagujemy na to, kiedy stanie się to rzeczywiste. Pamięć edytuje wspomnienia. Przewidywanie przyszłych doświadczeń jest trudne, ponieważ często najmniej prawdopodobne doświadczenie staje się najbardziej prawdopodobnym wspomnieniem.

Według Giblert, jedynym sposobem przewidywania ich przyszłych emocji jest dowiedzieć się, co inni odczuwali w tej sytuacji: “Być może powinniśmy przestać pamiętać, wyobrażać sobie i wykorzystywać innych jako substytuty naszej przyszłości” ja “. Jednak za pomocą tej metody przeszkadza ludziom realizacja ich własnej unikalności, uważa autor  ^[4]  .

Spis treści

Część I. Foresight

Rozdział 1. Podróż do Someday

Wyjątki dotyczące wygody. Małpa, patrząc w przyszłość. Przeobrażenia losu

Część II. Podmiotowość

Ta część opisuje naukowe badania szczęścia

Rozdział 2. Rzut oka.

Tańcząc o architekturze. Kolejny kaznodzieja. Dyskusja o szczęściu

Rozdział 3. Spojrzenie na zewnątrz.

Zakłopotany i zdezorientowany. Wygodne drętwienie. Miernik szczęścia

Część III. Realizm

W tej części autor opowiada o pierwszym braku wyobraźni: działa zbyt szybko, niedostrzegalnie i skutecznie, więc ludzie odnoszą się do wyników jego działań nie są wystarczająco krytyczni. Rozdział 4. W martwym punkcie oka umysłu

Mała, duża głowa. Znaczny szef Oz. Trudności z jutrem

Rozdział 5. Milczenie psa.

Brakujących marynarzy. Na horyzoncie wydarzeń.

Część IV. Presentism

W tej części ujawnia się istota drugiego braku wyobraźni, dzięki której wyobrażona przyszłość często wygląda tak, jakby była obecna.

Rozdział 6. Przyszłość jest dzisiaj

Piąta część poświęcona jest trzeciemu brakowi wyobraźni: trudniej jest przewidzieć przyszłość niż przewidzieć, jak zareagujemy na nią, kiedy stanie się ona rzeczywistością.

Więcej tego samego. Tajne obawy

Rozdział 7. Bomby czasu

Myślenie przestrzenne. Odliczanie od teraz. Prawie nic

Część V. Racjonalizacja

W tej części autor wyjaśnia, dlaczego osobiste doświadczenia i doświadczenia przodków nie pomagają pozbyć się iluzji foresightu i oferuje jego rozwiązanie.

Rozdział 8. Oszukańczy raj

Przestań denerwować ludzi. Dopasuj fakty

Rozdział 9. Odporność na rzeczywistość

Nie mogę się doczekać, aby spojrzeć wstecz. Małe zagrożenia. Wyjaśnienia

Część VI. Korekta

Rozdział 10. Warto spalić

Najmniej prawdopodobne przypadki. Wszystko dobrze. Co nie było

Rozdział 11. Raporty na żywo dotyczące przyszłości

Super replikatory. Mit odcisków palców

Posłowie

Uznanie

Royal Society of British National Academy of Sciences – jako najlepsza książka popularnonaukowa z 2007 roku  ^[2]  .

Dopasowanie ekranu

Na podstawie tej książki nakręcono serial telewizyjny  To Emocjonalne życie  , pokazany w styczniu 2010 r. Na kanale PBS . Pokaz obejrzało ponad 10 milionów widzów  ^[5]  .

Zobacz także

• Psychologia pozytywna

Notatki