Jako orientacyjna podstawa działania , OOD jest systemem reprezentacji podmiotu o celu, metodzie i warunkach realizacji nadchodzącego lub wykonanego działania .
W niestabilnych sytuacjach, w których zachowanie nie może być realizowane za pomocą stereotypowych form przekazu dziedziczności, głównym zadaniem życiowym staje się odpowiednia orientacja w odpowiednich elementach pola działania oraz w ich istotnych wzajemnych relacjach.
Konstrukt ten został stworzony przez P. Ya Galperina w ramach koncepcji stopniowego formowania działań mentalnych , w których aktywność umysłowa jest z natury rzeczy uważana za działanie wskazujące. Tutaj nauka o strukturze, cechach formacji i warunkach prowadzenia działalności orientacyjnej jest zadaniem nauki psychologicznej.
Rodzaje orientacyjnych podstaw działania
Sukces wstępnej części akcji zależy od zawartości DTE. Z kolei skuteczność DTE zależy od stopnia ogólności wchodzącej w nią wiedzy (punktów odniesienia) oraz od kompletności odzwierciedlenia w nich warunków obiektywnie decydujących o powodzeniu działania, a także sposobu jego uzyskania: [1]
- Z punktu widzenia kompletności (wystarczalność odzwierciedlonych w nim warunków) rozróżnia się pełne, niepełne i nadmiarowe rodzaje OOD:
- Kompletność orientacyjnej podstawy działania jest obiektywną, ale względną cechą.
- Pomimo względności kompletności punktów orientacyjnych, należy wziąć pod uwagę następujące kwestie: jeżeli działanie zbudowane na pewnym DTE jest systematycznie i dokładnie wykonywane w wielu różnych sytuacjach problemowych, wówczas DTE uznaje się za kompletne.
- Przez ogólność znajomości OOD przedstawionych w nim można reprezentować:
- W formie prywatnej, która dotyczy tylko jednego konkretnego przypadku.
- Ogólnie rzecz biorąc, odzwierciedlają one istotę całej klasy poszczególnych przypadków i nadają się do orientacji w każdej z nich.
- Za pomocą metody uzyskiwania następujących typów OOD rozróżnia się:
- DTE można przekazać wyszkolonemu przedmiotowi w postaci gotowej.
- DTE może być zestawiane niezależnie przez przedmiot szkolenia na dwa możliwe sposoby:
- Poprzez zastosowanie metody “prób i błędów” w samym procesie wykonywania akcji. Używany do oczywiście niekompletnego systemu warunków.
- Poprzez świadome zastosowanie ogólnej metody (metody), którą można uzyskać również poprzez przedmiot szkolenia w formie gotowej razem z instruktorem lub można go znaleźć samemu.
Te różnice w ogólności, kompletności i metodzie zdobywania wiedzy i warunków służą jako podstawa do rozróżniania trzech typów orientacji (schematy konstruowania OOD), na których oparte są trzy rodzaje nauczania.
Funkcje działalności indykatywnej
- Budowa obrazu pola, sytuacja. Pole zewnętrzne jest medium. Wewnętrzne pole jest polem własnego stanu fizycznego lub mentalnego.
- Wyjaśnienie wartości powiązanych ze sobą elementów tego pola z punktu widzenia rzeczywistych (dominujących) potrzeb podmiotu.
- Zapewnia racjonalny wybór jednego z wielu możliwych osiągów.
- Opracowanie planu rozwiązania dla problemu, który stoi przed problemem.
- Kontroluj wdrażanie decyzji i, jeśli to konieczne, poprawianie zarówno przebiegu decyzji, jak i planu, ocen, pierwotnego zadania.
- Zapewnia prawidłowe wykonanie akcji.
Przykłady zależności między czasem samego działania a jego orientacyjną podstawą
- Grając w szachy, łucznictwo lub karabin snajperski orientacja może zająć 99% czasu. Akcja jest prostym ruchem ręki.
- Podczas kopania dziury, zamiatania ulicy orientacja zazwyczaj nie zajmuje dużo czasu, a akcja zajmuje większość czasu.
- Gdy uczymy pierwszaków w rozstawionym zeszycie, litera jest napisana. Orientacja jest reprezentowana przez wybór punktów odniesienia liter, w których linia zmienia kierunek. [2] [3]
Zobacz także
- Działania
- Działanie
- Orientacja
Notatki
- ↑ Galperin P. Ya. Metody nauczania i rozwój umysłowy dziecka .. – M. , 1985. – 45 pkt.
- ↑ Talyzina N. F. Psychologia pedagogiczna: Podręcznik. dodatek dla stadniny. medium. ped. szkolenie. Instytucje .. – M .: Centrum Wydawnicze “Akademia”, 1998 r. – 288 s.
- ↑ Galperin P. Ya., Pantina NS Zależność umiejętności motorycznych od rodzaju orientacji w zadaniu. – M. , 1957.