Uwaga

Obiekty uwagi

Jedynie obiekty o stabilnym lub sytuacyjnym znaczeniu dla danej osoby, określone przez zgodność właściwości obiektu z faktycznymi potrzebami osoby, a także położenie tego obiektu w strukturze ludzkiej działalności, wpadają w strefę uwagi. Kierunek świadomości na istotnym przedmiocie ma być utrzymywany na nim przez określony czas. Ten moment retencji opisuje pojęcie “koncentracji”. Rozumie się ją jako większą lub mniejszą głębokość osoby w działaniu, a w związku z tym abstrakcję ze wszystkich nieistniejących w niej obiektów zewnętrznych. Tak więc skupienie i koncentracja świadomości jako oznaki uwagi są ze sobą powiązane, ale nie identyczne ^[1] .

Uwaga Funkcje

Funkcje uwagi to:

• wykrywanie sygnału
  • czujność
  • szukaj
• selektywna uwaga
• rozproszona uwaga
• wymiana informacji
• identyfikacja

Rodzaje uwagi

W zależności od obecności świadomego wyboru kierunku i regulacji, wyróżnia się pooperacyjną (lub wtórnie mimowolną), dowolną i mimowolną.

Przymusowa uwaga (pasywna)

Rodzaj uwagi, w którym nie ma świadomego wyboru kierunku i regulacji. Jest ustanowiony i utrzymywany niezależnie od świadomej intencji danej osoby. Opiera się na nieświadomych postawach człowieka. Z reguły przez krótki czas szybko zmienia się w arbitralną. Pojawienie się mimowolnej uwagi może być spowodowane osobliwością zaangażowanego bodźca, a także z powodu zgodności tych bodźców z przeszłym doświadczeniem lub stanem psychicznym osoby. Czasami mimowolna uwaga może być użyteczna, zarówno w pracy, jak iw domu, daje nam to możliwość szybkiego zidentyfikowania pojawienia się bodźca i podjęcia niezbędnych działań oraz ułatwia włączenie do zwykłych czynności. Ale jednocześnie mimowolna uwaga może mieć negatywny wpływ na powodzenie działalności, odciągnięcie nas od głównej rzeczy w rozwiązywanym zadaniu, zmniejszając wydajność pracy jako całości. Na przykład niezwykły hałas, krzyki i błyski światła podczas pracy odwracają naszą uwagę i nie pozwalają nam się skoncentrować. Przyczyny mimowolnej uwagi:

• Niespodzianka dla bodźca.
• Względna siła bodźca.
• Nowość bodźca.
• Przenoszenie przedmiotów. T. Ribot wyróżnił właśnie ten czynnik, biorąc pod uwagę, że w wyniku celowego uruchomienia ruchów następuje koncentracja i wzmocnienie uwagi na temat.
• Kontrast przedmiotów lub zjawisk.
• Stan wewnętrzny osoby.

Arbitralna uwaga

Fizjologiczny mechanizm dobrowolnej uwagi jest ogniskiem optymalnego pobudzenia w korze mózgowej, wspartego sygnałami pochodzącymi z drugiego układu sygnalizacyjnego . Stąd rola słowa rodziców lub nauczyciela jest oczywista dla formowania się dobrowolnej uwagi dziecka.

Pojawienie się dobrowolnej uwagi u danej osoby historycznie wiąże się z procesem pracy , ponieważ bez zarządzania uwagą nie można prowadzić świadomej i zaplanowanej działalności.

Cechą psychologiczną dobrowolnej uwagi jest towarzyszenie jego doświadczeniu większego lub mniej wolicjonalnego wysiłku , napięcia i długotrwałego utrzymywania dobrowolnej uwagi, co powoduje zmęczenie, często nawet więcej niż stres fizyczny.

Przydaje się przemiennie silna koncentracja uwagi przy mniej stresującej pracy, przechodzenie na więcej światła lub interesujących rodzajów działań lub sprawienie, by osoba była silnie zainteresowana sprawą wymagającą intensywnej uwagi.

Człowiek wywiera znaczny wysiłek woli, koncentruje swoją uwagę, rozumie treść niezbędną dla siebie, a już bez dalszego wolicjonalnego wysiłku ściśle podąża za badanym materiałem. Jego uwaga staje się teraz wtórnie mimowolnalub po-arbitralna . Znacznie ułatwi to proces uczenia się i zapobiegnie rozwojowi zmęczenia.

Arbitralna uwaga podzielona jest na: 1) właściwą dobrowolną uwagę (w celu osiągnięcia wcześniej określonego celu); 2) uwaga o silnej woli (aby odwrócić uwagę od koncentracji i skoncentrować się na koniecznym działaniu); 3) wyczekiwana uwaga (czujność, ostrożność).

Późniejsza uwaga

Rodzaj uwagi, w którym istnieje świadomy wybór przedmiotu uwagi, ale nie ma napięcia charakterystycznego dla dobrowolnej uwagi. Jest to związane z kształtowaniem nowej postawy, która jest bardziej związana z rzeczywistą aktywnością niż z poprzednim doświadczeniem człowieka.

Formy uwagi

Ponieważ uwaga jest stroną procesów poznawczych jako działanie skierowane na obiekt, to w zależności od treści tego działania odróżniają:

• uwaga zewnętrzna (zmysłowo-percepcyjna) – przyciąga obiekty świata zewnętrznego. Niezbędny warunek poznania i transformacji świata zewnętrznego ^[2] ;
• uwaga wewnętrzna (intelektualna) – przyciąga przedmioty subiektywnego świata człowieka. Warunek konieczny do samopoznania i samokształcenia ^[3] ;
• uwaga motoryzacyjna – uwaga skierowana jest na ruchy i czynności wykonywane przez człowieka.

Właściwości uwagi

Właściwości uwagi – ostrość, objętość, rozkład, stężenie, intensywność, stabilność i przełączanie – są związane ze strukturą ludzkiej działalności. Na początkowym etapie działania, w realizacji ogólnej orientacji, gdy obiekty tej sytuacji są nadal ekwiwalentne, główną cechą uwagi jest szerokość, równomiernie rozłożony kierunek świadomości na kilku obiektach. Na tym etapie działalności wciąż nie ma stałej uwagi. Ale ta jakość staje się niezbędna, gdy najbardziej znaczące dla danej aktywności są identyfikowane z dostępnych obiektów. Procesy mentalne koncentrują się na tych obiektach.

W zależności od znaczenia aktywności, procesy umysłowe stają się bardziej intensywne. Czas trwania działania wymaga trwałości procesów mentalnych.

Koncentracja

Koncentracja – zwracanie uwagi na obiekt. Taka retencja oznacza wybór “obiektu” jako pewnej określoności, liczby, z ogólnego tła. Ponieważ obecność uwagi oznacza połączenie świadomości z określonym przedmiotem, skupienie się na niej, z jednej strony, jasność i klarowność, daność świadomości tego przedmiotu – z drugiej strony można mówić o stopniu tej koncentracji, czyli koncentracji uwagi, przejawi się w stopniu klarowności i odrębności tego obiektu. Ponieważ poziom klarowności i klarowności zależy od intensywności połączenia z przedmiotem lub stroną czynności, koncentracja uwagi będzie wyrażać intensywność tego połączenia. Stąd koncentracja uwagi jest rozumiana jako intensywność koncentracji świadomości na obiekcie.

Tom

Objętość to liczba przedmiotów objętych jednocześnie uwagą jednocześnie. Ilość uwagi zazwyczaj zmienia się u dorosłych w zakresie od 4 do 6 obiektów, u dzieci w wieku szkolnym (w zależności od wieku) od 2 do 5 obiektów. Osoba o dużej koncentracji uwagi może zauważyć więcej obiektów, zjawisk, zdarzeń. Ilość uwagi w dużej mierze zależy od znajomości przedmiotów i ich wzajemnych powiązań. Aby określić ilość uwagi, użyj specjalnego urządzenia, które nazywa się tachistoskopem (od greckiego “tahistos” – najszybszego i “skopeo” – wyglądu). To urządzenie umożliwia pokazywanie osobie kilku obiektów – liter, figur geometrycznych, znaków – przez 0,1 sekundy. Ile uwagi zapamiętała osoba, to jego uwaga.

Ilość uwagi może zostać zwiększona poprzez staranne przestudiowanie przedmiotów w sytuacji, w której muszą być postrzegane. Gdy aktywność odbywa się w znanym otoczeniu, ilość uwagi zwiększa i widzimy więcej elementów niż gdy mamy do działania w sytuacji dwuznacznej lub niejasne. Uwaga rozpiętości doświadczony, kompetentny człowiek, aby być w przypadku więcej niż kwota uwagę na niedoświadczony, nie wiedząc, że jest dziełem człowieka.

Podczas eksperymentów na objętości uwaga została ona ujawniła istnienie zmiennym ( „rozpływające się”) i do mocowania typu uwagi. Ilość zwracanej uwagi jest mniejsza, ale informacje są postrzegane jaśniej i z większą obiektywną poprawnością. SV Kraków opisuje doświadczenie, które pokazuje różnicę między tymi rodzajami uwagi. Na przykład, jeśli okno tachystoskop , na bardzo krótkim czasie okazało się słowo „biurko”, osoba z uwagi na rodzaj mocowania po pierwszym czytaniu pokazując „PIN”, po drugie „Office”, a po trzeciej „desktop”. Twarz tego samego typu notatka o zmiennym, z pokazując po raz pierwszy może czytać „kosz”, po drugie „olej rycynowy” i tylko w końcu poprawnej „desktop” ^[4] .

Zrównoważony rozwój

W przeciwieństwie do niego, labilność charakteryzuje się czasem trwania, w którym koncentracja uwagi jest utrzymywana na jednym poziomie. Najistotniejszym warunkiem trwałości uwagi jest możliwość ujawnienia nowych aspektów i powiązań z tematem, do którego jest skierowana. Uwaga jest stabilna, gdy możemy rozmieścić treści w percepcji lub myśleniu, ujawniając nowe aspekty w ich wzajemnych relacjach i wzajemnych przejściach, gdzie otwierają się możliwości dalszego rozwoju, przemieszczania się, przechodzenia na inne strony, pogłębiania ich.

Przełączalność

Świadomy i znaczący, celowy i celowy, uwarunkowany przez wyznaczenie nowego celu, zmianę kierunku świadomości z jednego przedmiotu na inny. Tylko w tych warunkach mówić o przełączalności. Kiedy te warunki nie zostaną spełnione, porozmawiaj o rozpraszaniu uwagi. Odróżnić kompletne i niekompletne (gotowy i niedokończone) przełączanie uwagę. W końcu po przejściu do nowej aktywności okresowo powracać do poprzedniego, co prowadzi do błędów i zmniejszyć tempo pracy. Zmiana koncentracji jest trudna ze względu na wysokie stężenie, co często prowadzi do tak zwanych błędów nieobecności umysłu . Rozpraszanie rozumieć dwojako: jako niezdolność do dowolnej długości skupić (jako konsekwencja ciągłego distractibility) z powodu nadmiaru powierzchownych interesów i jednostronne skoncentrowanego umysłu, gdy dana osoba nie zauważy, że z jego punktu widzenia, to jest nieistotne.

Przełączanie uwagi można obserwować za pomocą zegara: jeśli skupisz się na ich tykaniu, wtedy pojawi się, a następnie zniknie.

• Powody zmiany uwagi:
  • Przejście jest uwarunkowane wymaganiami działania.
  • Potrzeba włączenia do nowej działalności.
  • Aby się zrelaksować.

Zobaczyć. Również Skupiając się na obrazie pereklyuchaemost obrazów , podwójnego obrazu , ukryte twarze (Eng.) Rosyjskich.

Dystrybucja

Zdolność do utrzymywania ostrości kilku heterogenicznych obiektów lub przedmiotów.

Teorie oparte współdzielenie zasobów uwagę między obiektami ( Kahneman ) pozwalają specyfika niektórych uwaga zasoby modalności bodźca (werbalne, wizualne, słuchowe i m. P.) Aby przeprowadzić jednoczesne zachowanie skierowane do dwóch różnych obiektów jest możliwe, jeżeli obiekty mają różne modalności (zobacz na obraz i słuchać muzyki).

Spelke (Spelke) Hirst (Hirst) i Neissera w trakcie doświadczeń na rozproszonej uwagi wykazały, że kontrolowane zadania uwagi, nawet jeśli wymagają bardziej złożonej funkcji poznawczych (min) może być automatycznie i w ten sposób bardziej skutecznie przetwarzane uwagę w tym samym czasie, ^[5] ,

Złość

Rozproszenie uwagi to niezdolność człowieka do skoncentrować się na czymś określonym przez długi czas. Niektórzy psychologowie również wyróżnić wyimaginowane rozpraszających – brak dbałości o środowisko naturalne człowieka, spowodowane przez skrajnej koncentracji swoją uwagę na jakiś przedmiot.

Psychologiczne modele uwagi

We współczesnej psychologii wyróżniono następujące modele uwagi ^[6] :

• Prosty model przetwarzania sekwencyjnego ^[7]

• Model selekcji sekwencyjnej ( Selective Serial Models) ^[8]

• Prosty model równoległy ^[9] Według Charlesa Eriksena przedmioty znajdują odzwierciedlenie w oddzielnych obszarach centralnego dołu nerwu plamkowego siatkówki oka jednocześnie i niezależnie od siebie na różnych etapach uwagi, w tym procesu rozpoznawania.

• Równoległy model o ograniczonej pojemności został zaproponowany przez Townsend ^[10] . Czas spędzony na przetwarzaniu obiektu jest odwrotnie proporcjonalny do przepustowości kanałów przetwarzania przydzielonych dla tego obiektu.

• The Race Models of Selection

• Model Connecticist ^[11] opiera się na teorii koneksji .

Neuropsychologia uwagi

Ważną kwestią neuropsychologii jest określenie tematu neurobiologicznych mechanizmów uwagi. Czy aktywność systemu uwagi wiąże się ze wzrostem stopnia przetwarzania podmiotu uwagi lub z tłumieniem aktywności przetwarzania rozpraszających bodźców. Lub te procesy są jednoczesne.

Michael Posner, który wniósł istotny wkład w badanie neuropsychologicznej podstawy uwagi, doszedł do wniosku, że system uwagi w mózgu nie jest właściwością jakiejś szczególnej strefy mózgu czy mózgu jako całości ^[12] .

Posner podkreśla peredneassotsiativnuyu systemu ostrość w płacie czołowym kory mózgowej , a układ Uwaga zadneassotsiativnuyu obejmujące płacie ciemieniowym kory mózgowej, wzgórzu , a tymi obszarami o śródmózgowia , które są związane z ruchem oczu. System asocjacji front-aspołecznej działa w zadaniach wymagających świadomości, w systemie asocjacyjnym – w wizualno-przestrzennych problemach uwagi.

Eksperymenty z pociętymi półkulami mózgowymi pokazują, że procesy uwagi są ściśle związane z pracą ciała modzelowatego ; podczas gdy lewa półkula zapewnia selektywną uwagę, a prawa półkula zapewnia wsparcie dla ogólnego poziomu czujności ^[13] .

Kiedy zatrzymujesz uwagę, hipokamp wytwarza rytm theta ^[14] .

Przy koncentracji uwagi aktywowane są neurony jąder podstawowych , które w tym przypadku wytwarzają neuroprzekaźnik acetylocholinę . ^[15] [16]

Brak uwagi

Neurobiologicznych przyczyny zaburzenia deficytu uwagi najczęściej związane z uszkodzeniem płatów czołowych kory mózgu i zwojach podstawy mózgu ^[17] , brak uwagi wzrokowej jest związana z uszkodzeniem układu zadneassotsiativnoy ciemieniowej kory mózgowej, wzgórzu i śródmózgowia komórki odpowiedzialne za ruch oka.

Zobacz także

• Rozpoznawanie obrazu

Notatki

↑ Pokaż kompakt